Je hebt het allemaal wel eens. Je wordt gegrepen door iets; een film, een boek of iets anders. In mijn geval is het een popsong. Op één of andere manier grijpt het lied Sebastian van Cockney Rebel me meer aan dan andere muziekstukken. Is het door het voor popmuziek ongebruikelijke inzet van een orkest? Door het bombastische van de compositie? Door het vervormen van de zang, door de tragiek in de stem van de zanger, door het melancholische blues gevoel wat het oproept? Of komt het door de prachtige poëtische tekst? Het zal een mix van alle genoemde zaken zijn. Het blijft vaak moeilijk te verklaren waarom dat ene stuk muziek je meer doet dan het andere. Benieuwd naar het ontstaan en de achtergronden van de song, ging ik op zoek. Tijdens mijn speurtocht kwam ik tot verrassende ontdekkingen. Ga mee op ontdekkingsreis naar het ontstaan van Sebastian en lees snel verder.
Sebastian
Het nummer Sebastian staat op het album 'The Human Menagerie' van de popgroep Cockney Rebel. Het is hun eerste album, uitgebracht in 1973. Het werd geproduceerd door Neil Harrison, die er met inzet van veel orkest een wat theatraal album van heeft gemaakt. Voordat het album in 1974 uitkwam werd op 31 augustus 1973 Sebastian op single uitgebracht. (Voor de niet zo oude lezers: Een single is een soort CD, maar dan van vinyl en eens zo groot. Aardige uitleg maar de jonge lezers weten dan nog niets.)
Steve Nice
Het verhaal begint met de geboorte van Steve Nice op 27 februari 1951. Op zijn 2e werd hij getroffen door polio en zou daar tot zijn 16e voor behandeld worden. Vanaf zijn 9e jaar speelde hij gitaar en kreeg viool lessen. Na zijn schooltijd werkte hij als journalist bij een krant in Colchester. Hij verhuisde naar Londen en speelde daar in zijn vrije tijd in folk clubs. Hij wijzigde zijn naam in Steve Harley en ging ook zelf teksten schrijven. In 1973 formeerde hij de popgroep Cockney Rebel samen met gitarist Jean Paul Crocker, bassist Paul Jeffreys, keyboardspeler Milton Reame en drummer Stuart Elliott. Steve was zelf de vocalist van de groep en schreef de songs voor hun eerste album, wat uitkwam onder het label Emi Records. Tussen de toen gangbare glitterrock van onder andere David Bowie, T. Rex, Mott The Hoople en Slade brachten zij een heel ander geluid en met hun flitsende optredens kregen ze een grote schare fans achter zich.
Cockney
Cockney Rebel, hoe kom je eigenlijk aan zo'n naam? Volgens mijn woordenboek is een cockney een geboren Londenaar. Het woord betekent van origine foolish person, letterlijk cock's egg (misvormd ei). De cockneys werden beschouwd als de lagere klasse in Londen; working class people met de slechts denkbare gramatica in de Engels sprekende wereld. Om een voorbeeld te noemen: "Hey mate, you can't get something for nothing," Wordt in cockney zoiets als: "Ere mate, ya can't git sumfink fer nuffink, yer stupid git." Dat Rebel zal dan wel staan voor het zich afzetten tegen deze rare verhaspeling van de taal. Steve schrijft tenslotte prachtige poëtische teksten.
Hits
Sebastian deed in Engeland niets, maar in Nederland en omstreken was het een grote hit. De plaat stond 11 weken in de Top-40 en reikte tot nummer 2. Begin 1974 gingen ze in zee met producer Alan Parsons en namen een single op genaamd Judy Teen. Bij ons geen succes, slechts 3 weken in de Top-40, maar overzee belande de plaat op nummer 4. Hun tweede album volgde, getiteld The Psychomodo met de hit Mr. Soft, in Engeland althans. De groep maakte uitstekende optredens wat hun de titel 'most Outstanding New Act Of 1974' opleverde.
Nederland
De victory van Steve Harley begon eigenlijk in Amsterdam, waar hij in 1974 in het Shaffy Theater de sterren van de hemel speelde met zijn band Cockney Rebel. Sebastian werd dan ook een geweldige hit in ons land. Maart 1989 keerde hij nog eens terug in Paradiso met zijn nieuwe band. Hij bleek het nog helemaal te hebben en zette een 2 uur durende geweldige show neer.
Kartonnen band
Zoalsin elke band waren er ook bij Cockney Rebel wrijvingen tussen de muzikanten. De originele Cockney Rebel bracht slecht twee albums uit. Met dit repertoire toerden ze in het voorjaar van 1974 door Engeland, met als hits Judy Teen en Mr. Soft. Ze hadden veel succes, maar waren niet gelukkig. Steve die als songwriter de royalty's van liedjes voor zichzelf hield, ging steeds meer bepalen hoe de band hun geld zou besteden. De andere bandleden probeerden een eerlijker verdeling te regelen met Steve, maar die wilde er niets van weten en zei dat hij met vier kartonnen poppen (cardboard cut-outs) ook wel een ster zou worden. Dit was de druppel voor de bandleden en het einde van Cockney Rebel. Ze gingen wel verder met de tour, maar de bandleden speelden slechts als cessiemuzikanten mee. Op de laatste tourdag had Steve een interview met een reporter en de volgende dag konden ze lezen dat Steve hun ontslagen had in plaats van dat ze hem verlaten hadden. Na jaren knokken voor hun rechten werden ze uiteindelijk uitgekocht door Steve Harley.
Herstart
Ondanks hun succes gingen ze dus uit elkaar. Harley formeerde direct een nieuwe band met gitarist Jim Cregan, bassist George Ford en Duncan McKay op keyboard. Stuart Elliott bleef de drums beroeren. Steve maakte meteen duidelijk wie de baas was door de band Steve Harley And Cockney Rebel te dopen. Ze namen het album The Best Years Of Our Lives op, met als hitsingle Make Me Smile (Come up and see me). In Engeland werd de plaat een nummer 1 hit, bij ons slecht een zesde plaats in 1975.
Na het volgende album Timeless Flight gingen ze toeren door de United States als voorprogramma van The Kinks. Na het uitbrengen van hun 1977 live album Face To Face kondigde Harley het einde aan van de groep Cockney Rebel. Hij ging solo verder met matig succes. Wel tekende hij bijvoorbeeld voor het titelnummer van Andrew Lloyd Webber's The Phantom Of The Opera. In 1992 maakte Harley zijn laatste album Yes You Can, waarop een aantal nieuwe en wat oude ongepubliceerde nummers uit de jaren 70.
Velvet Goldmine
In 1998 draaide de film Velvet Goldmine, een ode aan de Britse glitterrock. Het uiterlijk vertoon dat de muziekstroming kenmerkt komt in de film duidelijk tot uitdrukking. De film verteld het verhaal van Brian Slade, die veel overeenkomst vertoond met David Bowie. Hij veroverd met zijn glitterrock stormenderhand Groot-Brittannië, maar gaat aan zijn eigen succes ten onder. Dit speelt in 1971. Later in 1984 gaat een journalist de opkomst en ondergang van deze glittergod uitzoeken. Zijn speurtocht confronteert hem met zijn eigen onverwerkte verleden, dat volledig verweven raakt met het onderwerp waaraan hij werkt. De ontrafeling van het mysterie Brian Slade is slechts een deel van Velvet Goldmine, voorop staat de glamour en mystificatie van popidolen, waarbij het uiterlijk vertoon zeer belangrijk is. In de film worden drie van Steve's grootste hits ten gehore gebracht; Sebastian, Tumbling Down en Make Me Smile. Hoewel de film een geheel nieuwe generatie commercieel interessant maakte vond Steve de film maar niets. Hij vond het beslist geen goed portret van een hedonistische tijd, zeker gezien het feit dat de film gemaakt werd door een Amerikaan die er helemaal geen deel aan had.
Sebastian
Terug nu naar het Sebastian waar het hier toch allemaal om draait. Eerst maar even de tekst van het lied, zoals je weet geschreven door Steve Harley. Er zijn wat verschillende versies in omloop. De meest waarschijnlijke heb ik er uitgepikt en wat aangepast aan de hand van het beluisteren van de song.
Radiate simply, the candle is burning so low for me
Generate me limply, I can`t seem to place your name, cherie
To rearrange all these thoughts in a moment is suicide
Come to a strange place, we`ll talk over old times we never spied
Somebody called me Sebastian
Somebode called me Sebastian
Work out a rhyme, toss me the time, lay me - you`re mine
And we all know, oh yeah!
Your Persian eyes sparkle, your lips - ruby blue - never speak a sound
You, oh so gay, with parishian demands, you can run around
And your view of society screws up my mind like you`ll never know
Lead me away, come inside, see my mind in kaleidoscope
Somebody called me Sebastian
Somebody called me Sebastian
Mangle my mind, love me sublime, do it in style
So we all know, oh yeah!
You`re not gonna run babe, we`ve only just begun babe, to compromise
Slagged in a bowery saloon, love`s a story to serialise
Pale angel face, your eye shadow and glitter is outaside
No courtesan could begin to decipher your beam of light
Somebody called me Sebastian
Somebody called me Sebastian
Dance on my heart, laugh swoop and dart, la-di-di-da
Now we all know you, yeah!
Een prachtige tekst. Duidelijk een lofzang op een vrouw of een man. Maar wie? En wie is toch die Sebastian? Zit er een verhaal achter? Het feit dat hij tijdens optredens het lied steeds ten gehore bracht met een masker voor zijn gezicht, wees in de richting van een verhaal achter het lied. Na wat speurwerk op Internet kwam ik erachter dat Steve een liefhebber is van William Shakespeare. Na wat zoeken in die richting stuitte ik op het verhaal van Sebastian en Viola. Dit moet het zijn, dacht ik! Het blijkt een toneelstuk van William Shakespeare, genaamd Twelfth Night: Or What You Will. Het is een prachtig liefdesverhaal met vele wendingen en vergissingen in identiteit en geslacht. Een liefdeskomedie dus die ik jullie niet wil onthouden. Wel opletten, want het is soms erg verwarrend en moeilijk te volgen.
Twelfth Night, or What You Will
Twelfth Night is een romantische comedie van William Shakespeare. Het verhaal gaat als volgt: Sebastian en zijn zuster Viola zijn tweelingen en lijken heel veel op elkaar. Ze zijn slechts te herkennen door hun verschillende kleding. Tijdens een zeereis raken ze in een storm en hun schip vergaat. Ze raken elkaar kwijt, en weten dus niet van elkaar of ze het overleefd hebben. Het land waar ze stranden heet Illyria en wordt geregeerd door de nobele hertog Orsino. Een vrijgezel die verliefd is op Olivia de dochter van de graaf. Helaas echter wil Olivia niets van hem weten. Zij is zeer verdrietig over het verlies van haar vader en broer en wil niemand meer zien. Viola hoort dit verhaal van de kapitein en wil graag bij deze dame dienen, maar begrijpt dat ze geen kans maakt. Wat dan te doen in dit vreemde land? Ze krijgt een idee. Met behulp van de kapitein kleedt ze zich als man en meld zich aan bij hertog Orsino. De hertog is onder de indruk van deze charmante jonge man en neemt hem in dienst als page, niet wetend dat ze een vrouw is.
De hertog doet Viola, die zich nu Cesario laat noemen, zijn verlangen naar Olivia uit de doeken. Viola is zeer onder de indruk van het verdriet van de hertog en wordt heimelijk verliefd op hem. De zoveelste boodschapper van de hertog keert terug van de dochter van de graaf met de mededeling dat ze de eerste zeven jaar zal leven als een kloosterlinge en haar gezicht gesluierd zal zijn. Te einde raad vraagt de hertog of Cesario een poging wil wagen om Olivia te ontdooien. En ondanks dat ze zelf van de graaf houdt neemt ze toch de taak op zich.
Na flink aandringen wordt ze binnengelaten en staat voor de gesluierde Olivia. De dame raakt gepassioneerd van de aanblik van deze jonge man en vergeet haar gelofte om zeven jaar gesluierd te gaan. Cesario ziet het prachtige gezicht van deze dame en verklaart haar meesters liefde voor haar. Zij zend hem weg met de boodschap dat ze echt niet wil trouwen met de hertog. Wel is ze zeer onder de indruk van Cesario en wil hem vaker ontmoeten. Ze stuurt hem een bediende na met een diamanten ring, zogenaamd laten liggen als presentje van Orsino. Cesario begrijpt dat Olivia verliefd is op haar.
De hertog neemt geen genoegen met de afwijzing van Olivia en vraagt Cesario te blijven proberen Olivia te overtuigen van zijn liefde. Bij haar volgende bezoek aan de gravin verklaard Olivia haar liefde voor hem en Cesario (Viola) vlucht uit haar aanwezigheid. Buitengekomen wordt ze uitgedaagd tot een duel door een andere afgewezen aanbidder van Olivia. Gelukkig komt er een vreemdeling langs die het voor haar opneemt. Helaas wordt hij gearresteerd door de politie voor een vorig akkefietje. De vreemdeling vraagt Cesario hem zijn beurs terug te geven, die hij hem geleend heeft. Cesario zegt dat ze deze vreemdeling helemaal niet kent en hij wordt afgevoerd onder luid protest en roept dat Sebastian zijn vriend niet meer is.
Ze begrijpt dat deze man haar aanziet voor haar broer Sebastian. Deze man, Antonio, is kapitein en heeft haar broer gered van de verdrinkingsdood. Hij raakt erg op hem gesteld en vertrouwd hem zelfs zijn geld toe. Ze zouden elkaar in de herberg ontmoeten, maar hij verschijnt niet op de afgesproken plaats. Antonio gaat naar hem op zoek en denkt hem gevonden te hebben als hij de als man verklede Viola ziet.
Cesario vlucht ondertussen van het gevecht weg. Dan verschijnt Sebastian op het toneel. Viola's uitdager ziet hem aankomen, denkt dat Cesario het is en geeft hem een klap. Sebastian is geen lafaard dus trekt zijn zwaard. Gelukkig komt Olivia naar buiten en laat het gevecht beëindigen. Zij nodig Sebastian in haar huis denkend dat het Cesario is en verklaart hem weer haar liefde. Sebastian snapt er niets van, maar maakt geen bezwaar tegen de avances van deze dame. Verheugd door de bereidwilligheid van haar geliefde stelt de gravin voor direct te trouwen. Na de voltrekking van het huwelijk gaat Sebastian op zoek naar Antonio om hem het heuglijke nieuws te melden.
Ondertussen brengt Orsino vergezeld van Cesario (Viola) een bezoek aan Olivia. De gravin ziet in Viola natuurlijk haar zo juist getrouwde Sebastian. De hertog begrijpt dat Cesario hem bedrogen heeft en dreigt hem te doden. Net op tijd komt Sebastian opdagen en allen staan verbaast twee mensen te zien die zo veel op elkaar lijken. Cesario legt dan haar masker af en verklaart dat ze eigenlijk Viola, de zuster van Sebastian is. Nu begrijpen allen de verwarrende situatie. Olivia is verheugd, ze werd verliefd op een vrouw en trouwde haar broer. Orsino heeft geen kans bij Olivia, maar ziet in dat Viola hem liefheeft en wil graag met haar trouwen. Omdat de priester nog aanwezig is besluiten ze meteen te trouwen. En zo is het verhaal ontward en komen de drenkelingen beide goed terecht.
Conclusie
Nu wordt ook de tekst van Steve Harley duidelijk en begrijpen we de frase: Somebody called me Sebastian. Zeer verrassend om zo te ontdekken hoe deze popsong is ontstaan en dat een verhaal van William Shakespeare de aanleiding is. De conclusie moet dan ook zijn dat er ook in popmuziek prachtige composities gemaakt worden, waar Sebastian er één van is. Steve heeft natuurlijk nog meer mooie gemaakt, ze zijn allemaal te beluisteren op de volgende albums:
Cockney Rebel
The Human Menagerie (1973)
The Psychomodo (1974)
Steve Harley and Cockney Rebel
The Best Years of Our Lives (1975)
Timeless Flight (1976)
Love's a Primadonna (1976)
Face to Face (1977)
Live at the BBC (1995)
Steve Harley
Hobo with a Grin (1978)
The Candidate (1979)
Yes You Can (1992)
Poetic Justise (1996)
Stripped to the Bare Bones (1999)
Hieronder een audio bestand van het nummer.
En een video Live at London Camden Palace 14-12-1984.
